Met zijn project Winterdagen zoekt muzikant en componist Mink Steekelenburg de grenzen van neoklassieke pianomuziek en elektronica op. Dat is echter geen doelstelling an sich: de intentie ligt bij elke release weer op een bepaalde emotie, spanningsboog en sfeer. In 2020 zat Winterdagen ondanks de crisis niet stil, recent verscheen er maar liefst een drietal EP’s.
Single Clearing, uitgekomen op het Londense label Waterway Records in het begin van afgelopen jaar, begint als een ongepolijste lo-fi opname. Geleidelijk aan verweeft Steekelenburg het doffe geluid met wat meer uitgesproken producties en warme synths. Een prachtig verbond tussen het verval en de opbloei. EP Phase In, geproduceerd door componist Maarten Vos, werkt met een palet van analoge synths, cello en piano de illusie dat de aarde stilletjes onder je voeten verschuift. Bij iedere track word je weer wakker op een nieuwe plek.
Steekelenburg put inspiratie uit vele samenwerkingen: voor ieder project werkt hij met nieuwe gelijkgestemde geesten om de onderlinge creativiteit naar een hoger plan te tillen. Geen wonder dat zijn werk zich goed ontleent aan film, dans en theater. Naast shows op bijvoorbeeld Motel Mozaique en Grasnapolsky ontwikkelde Winterdagen performances voor Amsterdam Fringe, Eye Filmmuseum, Boijmans van Beuningen en Centre Pompidou.
Winterdagen’s aankomende langspeler Foarlôn, werd geschreven als gelijknamige audiovisuele voorstelling, die de groep in 2018 tien keer speelde op het Oerol festival. Eerder dat jaar verbleef Winterdagen met een groep van acht Nederlandse, Deense en IJslandse muzikanten op Terschelling om muziek te schrijven geïnspireerd door de desolate winters op het eiland. Het resultaat verscheen op 16 juli dit jaar als album.
